A note by the publisher
Εδώ και κάποιο καιρό διαβάζουμε άρθρα και ακούμε γνώμες για την Ολυμπιακή. Το κράτος λεει τα δικά του, οι συνδικαλιστές τα δικά τους, οι εργαζόμενοι τα δικά τους και ο τύπος ακολουθεί υποστηρίζοντας τους μεν ή τους δε.
Το κράτος δεν είναι ένα σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν πολλά κράτη: το Κράτος της Νέας Δημοκρατίας, το Κράτος του ΠΑΣΟΚ, του Συνασπισμού, του ΚΚΕ, κλπ. Δεν υπάρχει συνυπευθυνότητα μεταξύ τους. Το καθένα διοικεί και εκπροσωπεί ένα διαφορετικό κομμάτι αυτής της χώρας. Οι στόχοι επίσης είναι διαφορετικοί. Διαφορετικός στόχος είναι η ευημερία και η περαιτέρω ανάπτυξη για το κάθε ένα από αυτά. Οντότητες, τώρα, σαν την Ολυμπιακή ας πρόσεχαν. Θα έπρεπε να υπήρχαν τόσες όσα και τα κράτη για να ελπίζουν σε επιβίωση. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι και το κάθε κράτος είναι και αυτό χωρισμένο σε μικρότερα κομμάτια που και αυτά με τη σειρά τους δεν ευθύνονται για ό,τι κάνουν τα άλλα.
Οι εκπρόσωποι του κράτους της ΝΔ μας λένε πώς οι άλλοι κάνανε φοβερά και τρομερά λάθη, ότι και αυτοί κάνανε κάποια μικρά και ότι σε γενικές γραμμές δεν μπορεί να γίνει πλέον τίποτα συνυπολογίζοντας και το γεγονός ότι η ΕΕ μας πιέζει αφόρητα. Οι εκπρόσωποι του κράτους του ΠΑΣΟΚ μας λένε ότι το Κράτος της ΝΔ φταίει για όλα και υπονοούν ότι εάν το δικό τους κράτος ήταν στην εξουσία όλα θα λυνόντουσαν ανώδυνα και ωραία ως δια μαγείας. Οι εκπρόσωποι των κρατών του Συνασπισμού και του ΚΚΕ γενικά οχυρώνονται πίσω από το γεγονός ότι δεν είχαν ποτέ την εξουσία άρα αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα και ότι γενικά τα ήξεραν όλα. Ο μόνος λόγος που υπάρχει μόνο ένα κοινοβούλιο σε αυτή τη χώρα είναι η έλλειψη χώρου. Κανονικά το κάθε κράτος θα έπρεπε να έχει το δικό του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ήταν ευκολότερο να ελεγχθούν οι βουλευτές έτσι ώστε να μην αποκλίνουν από την κομματική γραμμή. Δεν μπορεί να έχει ο καθένας την άποψη του για την κατάσταση της Ολυμπιακής. Ο στόχος δεν είναι να μην υπονομευθεί η Ολυμπιακή αλλά το κόμμα.
Οι συνδικαλιστές δεν διαφέρουν και πολύ. Οι μισοί μας λένε ότι φταίει το ένα κράτος και οι άλλοι το άλλο. Μην ξεχνάμε επίσης πως άλλο ΠΑΣΟΚ εργαζόμενος και άλλο Νέο Δημοκράτης εργαζόμενος. Ο ένας ανήκει στη μια Ολυμπιακή και ο άλλος στην άλλη. Και εδώ δεν υπάρχει κοινός στόχος και συνυπευθυνότητα. Είναι δυνατόν ένας Νέο Δημοκράτης συνδικαλιστής να συμπλεύσει με την άποψη ενός συνδικαλιστή του ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει καν λόγος. Άλλα είναι τα ζητήματα που απασχολούν τη μια Ολυμπιακή και άλλα την άλλη.
Θα υπάρξουν επιτέλους κάποιοι που θα καταφέρουν να εμπνεύσουν την αλλαγή νοοτροπίας σε αυτή τη χώρα;
Ο τύπος με τη σειρά του απλά κάνει ρεπορτάζ. Μιλάει με το ένα κράτος, με τη μια Ολυμπιακή, με τον έναν συνδικαλιστή και μεταφέρει απλά τα λεγόμενα τους. Αυτό εξηγεί και το μπάχαλο της πληροφόρησης. Το ένα κανάλι μας πληροφορεί πως η PWC πήγε στην Ολυμπιακή για να επιχειρήσει να βγάλει ισολογισμό κατόπιν αιτήματος του κράτους και ότι τους πλάκωσαν στο ξύλο οι συνδικαλιστές και το άλλο κανάλι βγάζει ανακοίνωση της PWC ότι ποτέ δεν τους ζητήθηκε και ποτέ δεν πήγαν στην Ολυμπιακή.
Φταίνε όλοι για την κατάντια της ΟΑ (καλύπτει όλες τις παραλλαγές της ονομασίας). Όλες οι κυβερνήσεις, τα κόμματα (ίσως περισσότερο από όλους) και οι συνδικαλιστές. Φταίμε επίσης εμείς όλοι διότι συντηρούμε αυτή τη νοοτροπία και αυτό το σύστημα το οποίο δεν αφήνει τίποτα όρθιο σε αυτή τη χώρα.
Ωραία όλα αυτά, τώρα όμως τι κάνουμε; Το μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Έχει διαβρωθεί τόσο πολύ η κοινωνία μας από τη διαφθορά που κανένας πλέον δεν μπορεί να πιστέψει σε μια διαδικασία που στόχο θα μπορούσε να έχει το καλύτερο· τη λύση σε προβλήματα. Το σίγουρο είναι ότι ανώδυνες λύσεις δεν υπάρχουν.