A note by the publisher
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, δυο-τρία χρόνια μετά που άρχισαν οι κινήσεις για την υπαγωγή του Τραστ των αεροπορικών εταιρειών στους κανόνες του ανταγωνισμού, σε μια συνδικαλιστική συνάντηση με Managers των αεροπορικών εταιρειών, συζητήθηκε και το θέμα των ναύλων οι οποίοι ήταν εναρμονισμένοι για όλα τα μέλη του Τραστ. Εταιρείες με υπεροπτικό ύφος, όπως η Swissair, υπεραμυνόντουσαν των εναρμονισμένων ναύλων. Τους είπα τότε: “Σας καταλαβαίνω γιατί δεσπόζετε με την δύναμη του Τραστ της IATA, αλλά σας ρωτώ, επιμένετε ότι π.χ. η AIR INDIA πρέπει να εφαρμόσει σε έναν Ινδό που πήρε μεταναστευτική βίζα να πάει από Δελχί στην Αμερική, τους ακριβούς εναρμονισμένους ναύλους, αυτούς που πληρώνουν και αυτοί που ταξιδεύουν στην Ελβετία για τις καταθέσεις τους στους αχαρακτήριστους “λογαριασμούς”, δηλαδή να πουλήσει όλο το χωριό του για το εισιτήριο, μόνο και μόνο γιατί “έτσι πρέπει”?
Η αλαζονεία τους και όχι οι “κανονισμοί της IATA” τους επέβαλε να επιμένουν στους εναρμονισμένους ναύλους και άρα δεν τίθεται ζήτημα αν είναι δίκαιο ή σωστό.
Οι συνήθειες δεν αλλάζουν στην ίδια αλλά και στην επόμενη γενιά που έχει διδαχτεί από την προηγούμενη. Έτσι και τα σημερινά στελέχη των αεροπορικών εταιρειών, με την δύναμη των “κανονισμών = διαταγών” της IATA, συνεχίζουν να συμπεριφέρονται υπεροπτικά, όπως και είκοσι χρόνια πριν, άσχετα αν από το 1993 έχουν όχι μόνο υπαχθεί στους κανόνες του ανταγωνισμού αλλά και με την πλήρη απελευθέρωση είδαν τις εταιρείες τους να κατρακυλούν στα χάλια τους.
Ένας λοιπόν από τους “κανονισμούς” επιβάλλει στους αναγνωρισμένους πράκτορές τους, (στους οποίους έδιναν προμήθεια 6%, μετά 7% και τέλος 9%, γιατί το να πουλούν οι ίδιοι το προϊόν τους στα γραφεία τους κόστιζε γύρω στα 25%) να πληρώνουν τις εισπράξεις από τις πωλήσεις μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Όποιος καθυστερήσει μια μέρα, παίρνει ποινή και με δύο ποινές πάει από ‘κει που ήρθε, χάνει την “άδεια” – ναι, μάλιστα το Τραστ χρειάζεται “άδεια”- και τελειώνει ως “αναγνωρισμένος”, γίνεται δηλαδή “αγνώριστος”. Όχι βέβαια μόνο όταν δεν πληρώσει όλο το ποσό αλλά έστω και μία δραχμή, πάλι γίνεται “αγνώριστος”. Γίνεται ακόμα “αγνώριστος” και αν π.χ. δεν πληρώσει μία εταιρεία, γιατί “εμείς οι Αεροπορικές Εταιρίες” έχουμε τη δύναμη του Τραστ.
Έχουμε και συνέχεια. Για να μη γίνει “αγνώριστος” πρέπει να πληρώσει βρέξει χιονίσει την ημέρα του “κανονισμού”. Βρε τσουνάμι σηκώθηκε – ΟΧΙ, βρε κλείσανε οι δρόμοι τις μέρες του Ευρωπαϊκού φόρουμ στην Αθήνα πέρσι – ΟΧΙ, ΟΧΙ.
Βρε απεργία οι τράπεζες: “Λάβαμε σήμερα δελτίο τύπου της ΟΤΟΕ, το οποίο ενημερώνει για την 24ωρη απεργία της Δευτέρας (Σημ. σύνταξης 14/2/2005). Η πληρωμή των πωλήσεων . . . θα γίνει στις 15/2/2005” (Σημ. σύνταξης η διατεταγμένη ημερομηνία του “κανονισμού”).
Αυτό εστάλη από υπάλληλο της IATA (Επαγγελματική Ένωση υποτίθεται), κατ’ εντολή των Managers ως συνήθως, προς την Επαγγελματική Ένωση των Γραφείων Ταξιδίων και θα διερωτάται κανείς γιατί το στείλανε, αφού έτσι και αλλιώς οι “αναγνωρισμένοι” αυτή τη μέρα έπρεπε να πληρώσουν.
Γιατί λίγες μέρες πριν από αυτό, όταν η ΠΕΤΑΓΑ ζήτησε από την ΙΑΤΑ εν όψει της απεργίας να αναβληθεί η μέρα των πληρωμών, η IATA είχε απαντήσει “Προς πληροφορία σας οι Τράπεζες ανέστειλαν τις απεργίες που έχουν προαναγγείλει. Επομένως και οι πληρωμές θα γίνουν κανονικά”. Δηλαδή οι Managers των αεροπορικών εταιρειών έχουν και χιούμορ. Αντί να πουν ξεκάθαρα από την αρχή ΟΧΙ στους “αναγνωρισμένους”, αυτή τη φορά έκαναν και την πλάκα τους.
Ντροπή!!!