Από τη θεωρία στην πράξη
Ξεκινάω με ένα δάνειο, μια και είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία. Δανείζομαι, λοιπόν, τον τίτλο του editorial από το τεύχος Σεπτεμβρίου 2008 του GTP: ”A non-crisis period is a pre-crisis period”. Δανείζομαι, επίσης, και μια παράγραφο από το editorial του τεύχους Αυγούστου 2008: «…βρισκόμαστε στην κορύφωση[…] της οικονομικής/τουριστικής μας ανάπτυξης[…] όταν προσεγγίζεται η “κορυφή” πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια επανεξέταση των στρατηγικών μας. Κι αυτό γιατί τα πάντα ρέουν μέσα σε ένα κύκλο. Όταν βρεθούμε στο στάδιο της “ωρίμασης”, πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες για να μην εισέλθουμε στο στάδιο της “παρακμής”.
Θα μπορούσα να δανειστώ πολλούς ακόμα τίτλους από το ειδησεογραφικό αρχείο του GTP όλα αυτά τα χρόνια. Η κοινή συνιστώσα στους περισσότερους εξ αυτών είναι η ύπαρξη της διορατικότητας. Τα θέματα που απασχολούν τον τουρισμό της χώρας μας είναι γνωστά και επαναλαμβάνονται τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι, επίσης, αναγνωρισμένα και αναμασημένα από το εκάστοτε κυβερνητικό, συνδικαλιστικό και κλαδικό σώμα. Μερικές φορές εκπεφρασμένα με στόμφο και ασάφεια, άλλες φορές με ειλικρίνεια και διάθεση για έργο, και άλλες εν τη ρύμη του πολιτικού λόγου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στο δια ταύτα, παραμένουν στην πλειοψηφία τους προτάσεις προς υλοποίηση.
Επειδή τα θέματα του κλάδου είναι αρκετά, ίσως η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του κλάδου να χάνεται στην ιεράρχησή τους. Κάποια θέματα αποδεικνύονται πολύ πιο πολύπλοκα από την αρχική εκτίμηση και έχουν αλληλεπιδράσεις με άλλους τομείς δραστηριοτήτων – θέματα φορολόγησης, γραφειοκρατίας, απλοποίησης διαδικασιών, αρμοδιοτήτων, διαφθοράς.
Κάποια απαιτούν πολιτική βούληση και πολιτικό κόστος, κάτι για το οποίο δε φημίζονται οι μέχρι σήμερα πολιτικοί μας – άρση περιορισμών, που εμποδίζουν την ανάπτυξη της αγοράς, καταπολέμηση αδήλωτης εργασίας και επιχειρηματικότητας, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, χωροταξικός σχεδιασμός.
Κάποια, ίσως, η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να τα δεχτεί – ορθολογική αξιοποίηση φυσικών πόρων με σεβασμό στο περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου.
Αλλά για τα περισσότερα, απλά αναρωτιέσαι – χάραξη τουριστικής πολιτικής, εκπόνηση μακροχρόνιου σχεδίου ανάδειξης της αυθεντικότητας της Ελλάδας, υποστήριξη περιφερειακής ανάπτυξης, ξεκάθαρο πλαίσιο τουριστικών δραστηριοτήτων, βελτίωση των υφιστάμενων και δημιουργία νέων υποδομών σε επιλεγμένες περιοχές, διασφάλιση προσβασιμότητας και έγκαιρης ενημέρωσης των τουριστών για τις δυνατότητες μετακίνησης, στήριξη και ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού με αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό της προσφερόμενης τουριστικής εκπαίδευσης.
Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια από τα χέρια πολιτικών πέρασαν πολλά εκατομμύρια προοριζόμενα για τους παραπάνω σκοπούς, αλλά κατέληγαν να διασκορπίζονται σε σκοπιμότητες και ανούσια έργα.
Ως μια σπάταλη οικογένεια, δεν καταφέραμε να αποταμιεύσουμε τα απαραίτητα για περιόδους σαν αυτήν που διανύουμε. Για να δούμε στην πράξη από δω και πέρα..