A note by the publisher
Τον Δεκέμβριο του 1982, πριν τη εφαρμογή του Φ.Κ.Ε. (από 1.1.1983), οι αεροπορικές εταιρίες επιμένανε και υπήρχε διάχυτη η εντύπωση τόσο στο προεδρείο του ΗΑΤΤΑ όσο και σε όλο τον κλάδο ότι ο εν λόγο έμμεσος φόρος (10% στις προμήθειες των εισιτηρίων) προοριζόταν για να φορολογήσει τα γραφεία ταξιδίων και όχι τις αεροπορικές εταιρίες. Συγκεκριμένα, πιστεύανε ότι ο φόρος επιρρίπτεται στον πελάτη και πελάτης των γραφείων ταξιδίων είναι οι επιβάτες.
Μελετώντας όμως το νόμο για το Φ.Κ.Ε., και αναλύοντας απλά τη λειτουργία των γραφείων ταξιδίων τα οποία ενεργούν ως “μεσίτες” και η αμοιβή τους (προμήθεια) καταβάλλεται από τις αεροπορικές εταιρίες, που κατά συνέπεια στη μεσιτεία είναι οι πελάτες των γραφείων, παρότρυνα, κατά τη διάρκεια Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης, το Προεδρείο του ΗΑΤΤΑ να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες και να προτρέψει τα μέλη του να επιρρίψουν τον φόρο στις αεροπορικές εταιρίες. Δυστυχώς η πρότασή μου δεν βρήκε καμία ανταπόκριση από το Προεδρείο του ΗΑΤΤΑ και η Γενική Συνέλευση έκλεισε με την απόφαση ότι θα επιβαρυνθούμε το Φ.Κ.Ε.
Στα μέσα του Ιανουαρίου 1983 έστειλα μία επιστολή προς:
(α) Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, (β) Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, (γ) Τον Γραμματέα του περίφημου τότε A.I.P., (δ) Με κοινοποίηση σε όλες τις αεροπορικές εταιρείες
Συνημμένα είχα βάλει γνωμοδότηση του Νομικού μου Συμβούλου για τον ισχυρισμό μου, και ζητούσα από:
1. το Υπουργείο να βγάλει άμεσα διευκρινιστική εγκύκλιο.
2. την ΥΠΑ να παρέμβει για την ομαλή λειτουργία της Αερομεταφοράς
3. ενώ γνωστοποιούσα στις εταιρείες ότι στις 15/2/1983 το Γραφείο μου θα καταβάλει τα οφειλόμενα επιρρίπτοντας το 10% (το ποσοστό του Φ.Κ.Ε.) σύμφωνα με την γνωμάτευση του Νομικού μου Συμβούλου. Εάν κάποια εταιρεία έχει κάποια αντίρρηση για τις προθέσεις μου θα έπρεπε να μου το γνωρίσει εγκαίρως και εγγράφως.
Δέχθηκα τηλεφώνημα από τον υπεύθυνο τότε στην ΥΠΑ ο οποίος με ρώτησε γιατί τους έστειλα την επιστολή. Του είπα ότι σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο είναι υπεύθυνη για την ομαλή λειτουργία της αερομεταφοράς. Το αποτέλεσμα της επικοινωνίας μας ήταν ότι διαβίβασε το αίτημά μου στο Υπουργείο Οικονομικών και κατά συνέπεια επισημοποιήθηκε το θέμα.
Καμία αεροπορική εταιρία δεν επικοινώνησε μαζί μου. Στις 15/2/1983, όταν πήγε ο υπάλληλός μου να πληρώσει, είχε το τιμολόγιο προμηθείας με το ΦΚΕ 10%, την επιταγή έτοιμη υπογεγραμμένη, μείον βεβαίως την προμήθεια και το ΦΚΕ 10%, αλλά και ένα μπλοκ επιταγών υπογεγραμμένο, όπου στη περίπτωση που κάποιος έφερνε αντίρρηση να εισπράξει θα δίναμε επιπλέον μια επιταγή με ποσό πολλαπλάσιο του ΦΚΕ (στρογγυλοποιημένο) έναντι του επομένου μηνός. Στόχος ήταν να μη δώσουμε περιθώριο για να στραφούν εναντίον μας για υπεξαίρεση και για να καλύψουμε τους λογιστές των αεροπορικών εταιρειών που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Όσες εταιρίες πήραν και τη δεύτερη επιταγή (σχεδόν όλες) μετά από λίγες μέρες πληροφορήθηκαν ότι στην επόμενη πληρωμή, εάν δεν μας έχουν γνωρίσει εγγράφως τη θέση τους, το γραφείο μας θα πληρώσει σύμφωνα με την γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου.
Στη συνέχεια:
A. Στις 14/3/1988 το πρωί συγκλήθηκε εκτάκτως το A.I.P. για το θέμα. Έλαβα τέλεξ από τον γραμματέα του A.I.P. ότι αν δεν πληρώσω την επόμενη μέρα κανονικά όπως όλα τα γραφεία (χωρίς δηλαδή επίρριψη του Φ.Κ.Ε.) σύμφωνα με απόφαση του A.I.P. οι εταιρείες θα προβούν σε κήρυξη του γραφείου μου σε DEFAULT.
B. Απάντησα αρνητικά θέτοντας ως απαράδεκτο, προσβλητικό και δυσφημιστικό το τέλεξ του και, μεταξύ των άλλων, ότι σύμφωνα με το νόμο (τον περίφημο του ανταγωνισμού) 703/77 πρόσωπα των ΔΕΚΟ (Ολυμπιακής Αεροπορίας) που εμπλέκονται σε παράβαση (Εναρμονισμένες Πρακτικές & Κατάχρηση Δεσπόζουσας Θέσης) υπόκεινται σε ποινές τουλάχιστον 2 μηνών φυλάκισης.
C. Έστειλα μετάφραση όλων των εγγράφων στη Γενεύη και τηλεφώνησα στον Administrator, Bob Gesinus, λέγοντας ότι αν γινότανε δεκτό το αίτημα για DEFAULT, θα έκανα αγωγή εναντίον της ΙΑΤΑ και όλων των μελών της που ομόφωνα αποφασίζουν αυτούς τους κανόνες και μήνυση για τον ίδιο προσωπικά, για συκοφαντική δυσφήμιση του Γραφείου μου στις εταιρίες στη Ελλάδα, όπου θα έστελνε την ανακοίνωση του DEFAULT.
D. Την επομένη μέρα 15/3/1988, ημέρα απόδοσης των πωλήσεων, πληρώσαμε οριστικά μείον το Φ.Κ.Ε. Το A.I.P γνωστοποίησε στην Γενεύη την απόφασή τους να κηρυχθεί σε DEFAULT το Γραφείο. Όμως ο Gesinus τους απάντησε λακωνικά: “YOU CREATED A STORM IN A TEA CUP. DANAE SENT US ALL THE CORRESPONDENCE AND DECLARED THAT NOT ONE CARRIER HAS REPLIED. AT LEAST ONE CARRIER SHOULD HAVE REPLIED TO DANAE WITH ANY OBJECTIONS. DEFAULT OF THE AGENCY IS NOT ACCEPTED.”
E. Βεβαίως μερικές εταιρίες ζήτησαν άμεσα τα εισιτήρια. Σε κάποιες τους τα έδωσα. Σε κάποιες άλλες τους είπα να μου φέρουν δικαστική απόφαση. Οι περισσότερες όμως δεν τα ζήτησαν. Μερικοί φίλοι μου έδωσαν και κουράγιο, ένας από αυτούς και ο αλησμόνητος Γιάννης Δαγκλής, λέγοντας ότι είχαν συμβουλευτεί το δικηγόρο τους και ότι συμφωνούσε με τη θέση μου. Μια δε από αυτές, δε δέχτηκε την είσπραξη, ούτε μας έδωσε τραπεζικό λογαριασμό να καταθέσουμε. Ως συνέπεια κατατέθηκαν τα χρήματα στο Τ.Π.Δ.
Στις 28-30 Μαρτίου 1983 ήρθε η απάντηση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας η οποία ήταν σύμφωνη με τη γνωμάτευση του Νομικού μου Συμβούλου. Γύρω στις 12-13 Απριλίου έγινε έκτακτη συγκέντρωση και όλα τα γραφεία χρέωσαν αναδρομικά το Φ.Κ.Ε.
Σε εκείνη τη συγκέντρωση, που έγινε έξω από τον ΗΑΤΤΑ, ο Σπύρος Γκίνης, κατέθεσε μια πρόταση: οι “εισιτηριάδες” να ιδρύσουμε ένα σωματείο που θα διαφυλάσσει, θα μελετάει και θα προάγει τα κοινά οικονομικά, κοινωνικά και επαγγελματικά συμφέροντα των ταξιδιωτικών γραφείων αερομεταφορών.
Ακολούθησε η ίδρυση της Π.Ε.ΤΑ.Γ.Α.