Οδηγία βαρβάρων κατά Ξένιου Διός
Η Ευρώπη πήρε το όνομά της σύμφωνα με το μύθο του Δία και της Ευρώπης, λεπτομέρειες του οποίου θα βρείτε στην αρχαία Γορτύνα (βλ. www.gtp.gr/AncientGortyna). Η Ευρώπη αναφέρεται με περηφάνια για τον “δυτικό” πολιτισμό της, οι ρίζες του οποίου βρίσκονται στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία, στην οποία καταγράφηκαν τα δικαιώματα των ξένων (=ατόμων μη Ελληνικής καταγωγής), οι νόμοι φιλοξενίας και οι προστάτες θεοί τους: ο Ξένιος Ζευς και η Ξενία Αθηνά.
Η μεταπολεμική περίοδος της Δεκαετίας του ’50 χαρακτηρίστηκε, εκτός των άλλων, για την αναγνώριση της προσφοράς των λαϊκών στρωμάτων, και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης, στην απελευθέρωση από τον φασισμό, για τις βάσεις πολιτισμένων αρχών εργατικού και κοινωνικού δικαίου που τέθηκαν, για το ότι κατοχυρώθηκε συνταγματικά ο συνδικαλισμός και, βοηθούντος και του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, για το ότι η πρόοδος της νεολαίας, το δικαίωμα εργασίας, η υγεία και τα γηρατειά υπήχθησαν στην ευθύνη της πολιτείας.
Το 1957 υπογράφηκε η Συνθήκη της Ρώμης (ιδρυτική της Ε.Ο.Κ., μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση), κώδικας των ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών και το θεμέλιο στο οποίο θα στηριζόταν μελλοντικά η πρόοδος των Ευρωπαίων πολιτών. Μέσα λοιπόν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίστηκε η ανάγκη ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών, τηρουμένων των κανόνων Φιλοξενίας των αρχαίων. Ώσπου, εμφανίστηκε μια “Οδηγία Μπολκεστάιν”, – μερικοί την μετονόμασαν Μπολκεστάιν -Φρανκεστάιν – η οποία αποφάσισε να καταργήσει ή καλύτερα να αντιστρέψει τους κανόνες Φιλοξενίας των αρχαίων.
Συγκεκριμένα, ενώ από αρχαιοτάτων χρόνων οι νόμοι της χώρας ίσχυαν ισότιμα για τους πολίτες του κράτους και τους φιλοξενούμενους, ο Μπολκεστάιν λεει ότι σε μία χώρα θα ισχύουν:
• Για τους πολίτες ιθαγενείς οι νόμοι της χώρας αυτής π.χ. της Ελλάδας
• Για τους άλλους πολίτες, οι οποίοι θα αποφασίσουν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα για να προσφέρουν προϊόντα / υπηρεσίες, ως επιχειρηματίες δηλαδή, θα μπορούν να επιλέξουν μια οποιαδήποτε χώρα της αρεσκείας τους, να την δηλώσουν ως έδρα της επιχείρησής τους και εγκαθιστάμενοι στην Ελλάδα να λειτουργήσουν, όχι με τους νόμους της Ελλάδας, αλλά αυτούς της άλλης χώρας/έδρας, που θα έχουν επιλέξει!!!
Η οδηγία αυτή, λοιπόν, ήρθε σε ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου προκλήθηκε “αντίδραση” από σχεδόν όλες τις παρατάξεις και κατέληξαν να την “τροποποιήσουν” και να “ψηφίσουν” ότι θα ισχύουν οι νόμοι της “Χώρας Υποδοχής” όπως ονόμασαν τη χώρα φιλοξενίας — την Ελλάδα στην προκειμένη περίπτωση.
Και βέβαια τίθεται το ερώτημα: αφού θα ισχύσουν οι νόμοι της χώρας φιλοξενίας, όπως από αρχαιοτάτων χρόνων, τι χρειαζόταν η Οδηγία Μπολκεστάιν; Πίσω από τις δήθεν διαμάχες ισχύος νόμων χώρας, έδρας και φιλοξενίας (επίσημες ορολογίες: Χώρα Προέλευσης, Χώρα Υποδοχής) και μέσα από αόριστες περιγραφές μελλοντικών διαδικασιών και προτάσεων, κρύβονται “σκοτεινοί” στόχοι κατάργησης κοινωνικών επιτευγμάτων, εργασιακών σχέσεων και θεμελιωδών ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών.
Υ.Γ. Το “βάρβαρος” ετυμολογικά σχηματίζεται από το “βαρ” των Σουμερίων και το ” βαρ-βαρ ” των Ακκαδαίων της Μεσοποταμίας και η σημασία είναι το φωνητικά ξενόγλωσσο στοιχείο, τουτέστιν “αλλόγλωσσος” λαός.